Drive-By Truckers (DBT) heeft een lange weg moeten afleggen om te komen waar de band nu is. Een weg die de meeste bands nog steeds moeten gaan, als ze niet op de vleugels van de nieuwste hype kunnen meeliften. Met name in het zuiden van de Verenigde Staten (de bandleden komen zelf uit Georgia en Alabama) is de band uitgegroeid tot een begrip. Vanaf de release van hun debuutalbum was de Amerikaanse pers reeds laaiend enthousiast. De uitgelezen mix van alternatieve country, roots, rock, Americana, blues en punk - ook wel Southern rock genoemd - sloeg duidelijk aan bij het Amerikaanse publiek. En heel enthousiast zijn we ook over hun nieuwe album "Live@Plan 9", een benefietshow uit 2006 bij Plan 9 Records. De 200 mensen die getuige waren van deze show moeten nu denkelijk allemaal gehoorapparaten dragen. Door de jaren heen en zeker in die periode werden de DBT's vaak geciteerd als een band die een 'driepuntige gitaaraanval' had. Toch leveren ze hier in veel gevallen een viervoudig spervuur van dichte, galmende gitaren die hun rauwe, gepassioneerde vocale vertolking van hun kenmerkende geletterde songs ondersteunen, 25 stuks maar liefst. De twee uur durende set bevat de klassieke DBT line-up van Mike Cooley (gitaren), Patterson Hood (gitaren), Jason Isbell (gitaren en toetsen), Brad Morgan (drums), John Neff (elektrische gitaar en pedal steel), Shonna Tucker (bas) en werd in zijn geheel live opgenomen bij dit label in Richmond, VA.

In 1998 verscheen hun debuutplaat "Gangstabilly" en hun laatste albums "The Unraveling" en "The New OK" verschenen beiden vorig jaar. Hun gloriejaren kende de groep echter vanaf 2001 toen ze singer-songwriter Jason Isbell aan de microfoon lieten plaatsnemen en nummers lieten componeren. Diens toenmalige echtgenote Shonna Tucker nam de rol van bassiste in de band voor haar rekening. Naast Isbell schrijven natuurlijk de andere muzikanten uitstekende songs, de hoofdmoot van het repertoire blijft natuurlijk Patterson Hood en Mike Cooley, twee mannen, met ieder hun eigen stijl. Patterson Hood is een forse kerel met een zwarte baard en een stemgeluid dat herinneringen oproept aan de doorleefde tenoren van Neil Young en Kurt Cobain. De andere, Mike Cooley, kunnen we best omschrijven als iemand met het uiterlijk van Gram Parsons, gecombineerd met een schuurpapierstem. Na vijf jaar verliet Jason Isbell zijn vrouw en de band en ging hij op zoek naar een succesvolle solocarrière. DBT besloot echter om ongestoord verder te doen met dat waar ze goed in zijn en waarin ze zich ondertussen een stevige reputatie hadden opgebouwd, namelijk het brengen van alt.country- en rockmuziek.

We kunnen meteen verklappen dat de "Live@Plan 9" opname de beste opname is die we ooit gehoord hebben van de 2001-2006 versie van de Drive-By Truckers, het Jason Isbell tijdperk dus. Met de klassieke line-up is de live-opname een tijdcapsule van een van de meest invloedrijke rockbands van het moderne tijdperk. We weten dat Hood lang de belangrijkste songwriter is geweest en natuurlijk heeft hij de meeste songs geschreven, maar op hun democratische manier deelt hij de microfoon ook met Cooley en Isbell. Er is zelfs een sprankelende cover van de Stones "Moonlight Mile", toepasselijk gezien de vele vergelijkingen met The Stones en de rauwheid van "Exile on Main Street". Nummers als "Easy on Yourself", "My Sweet Annette," en "Shut Up and Get on the Plane" dienen al jaren als getuigen van de voortdurende erfenis van deze band, al zijn de selecties uit hun prachtig "A Blessing and A Curse" album dat toen pas was verschenen, met nummers als "Feb 14", "Gravity's Gone" en "Aftermath USA", een hele sterke reeks songs. De tweede CD begint heel sterk met Cooley's "Shut Up and Get on the Plane", Hood's "Ronnie and Neil" om dan na de Stones cover verder te rocken met Hood's "Let There Be Rock" en Cooley's "Zip City". Het is er allemaal, de in elkaar grijpende vuurwerkkracht van Cooley, Hood, Isbell, en Neff op gitaren en met Neff's pedal steel die meer dan een paar nummers doordrenkt. Maar ook het sterk drumwerk van Brad Morgan, de vocale harmonieën van Shonna Tucker, en een enthousiast publiek dat deze nummers intiem kent, maken van dit album een essentieel document van deze band uit die periode. Om het album te promoten maakt de band vanaf 1 oktober een uitgebreide tournee. Pas volgend jaar in juni kan u deze band bewonderen in de Roma, Antwerpen en Paradiso in Amsterdam.